Karadeniz Bölgesi daha çok akarsular üzerine kurulu alabalık işletmelerinden oluşan bir akuakültür yapısı çizmektedir. Bununla birlikte, yıl boyunca sabit olmayan su kalitesinden ve engebeli topografyasından dolayı karatabanlı üretimde akuakültürden yeterince yararlanamamaktadır. Karatabanlı balık yetiştiriciliğinde küçük su debilerine ihtiyaç duyan küçük ve orta ölçekli işletmelerin sayısı toplam akuakültür işletmelerinin ağırlıklı çoğunluğuna tekabül etmektedir. Bu yapılaşma kırsalda istihdamı artırırken, toplam su ürünleri yetiştiricilik potansiyelinin sınırlı kullanımına neden olmaktadır. İç sularda sınırlı kapasitelere söz konusu iken, kaynakların daha verimli kullanılabilmesi amacıyla deniz kafeslerinde balık yetiştiriciliği projelerine 250 ton/yıl ile en düşük kapasite sınırlandırılması getirilmiştir. Var olan Karadeniz Bölgesi kafeslerde balık yetiştiriciliği çitliklerinde tercih edilen tür, Bölgede konvansiyonel üretimde de tercih edilen, gökkuşağı alabalığıdır (Oncorhynchusmykiss). Ancak yıl boyunca su sıcaklığı alabalık yetiştiriciliği için uygun sınırlar içinde kalmadığından, haziran ayının ikinci yarısından itibaren ekim ayının ikinci yarısına kadar olan yaz aylarında alabalıklar için kronik termal ölüm sınırın üzerine çıkmaktadır. Su sıcaklığının ağustos ayında 50m derinliğin altında alabalıkların yaşam sıcaklık istem sınırları içerisinde kaldığı bildirilmektedir
Kış aylarında Kasım ayının başından itibaren smoltifikasyon boyutunun üzerinde balıkların deniz kafeslerine transferiyle kafeslerde alabalık yetiştiriciliği başlamaktadır. Haziran ayının ikinci yarısına kadar yürütülen kafeslerde semirtme çalışmalarına, su sıcaklığının sınır değerleri aşmaya başlamasıyla hasat uygulamasına veya ileri balık büyüklükleri amacıyla yazlatma alanlarına nakli gerekmektedir.
Deniz kafeslerinde yetiştiricilik çalışmaları ilk olarak 1989 yılında başlatılmıştır. Aynı yıl Sakarya ili Kefken adasında üretim faaliyetine geçen Atlantik Salmonu (Salmo salar) semirtme çiftliği ilk kafes yatırımı olarak kaydedilmiştir. Takiben, 1991 yılında Orta ve Doğu Karadeniz Bölgesi’nde kafeslerde alabalık yetiştiriciliği yatırım şansı bulmuştur. Ancak, yıl boyu yetiştiriciliğin su sıcaklığından dolayı sekteye uğraması ve pazar kullanımında yaşanan bazı aksamalardan dolayı 1996’dan sonra bazı işletmeler sektörden ayrılmak durumunda kalmıştır. Deniz suyunda alabalık yetiştiriciliği üretim miktarı 1990’lı yıllarda da yüksek rakamlara ulaşamamıştır. Ancak, ilk yıllarda Atlantik Salmonuyla başlanmasına rağmen, 1996’lı yıllardan sonra gökkuşağı alabalığının kafeslere girmesiyle üretim miktarı bir miktar daha arttığı gözlenmiştir. Buna rağmen çipura ve deniz levreğinin üzerine çıkabilecek rakamlara ulaşamamıştır.
Başlangıçta kafes imalatında galvanizli metal, strafor bloklar, ahşap yapı elemanları, polyester yüzdürücüler, kullanılmakta iken bu kafes yapıları açık deniz şartlarına dayanıksız olmasından dolayı terkedilmiştir. Günümüzde iç boşlukları strafor (ExpandedPolistiren) köpük bloklarla kapalı yüksek yoğunluklu polietilen (HDPE) borulardanfarklı çaplarda imal edilmiş, çeşitli çaplarda (14-22mø) kafeslerde yetiştiricilik yapılmaktadır. Kafeslerde yetiştiricilikte pazara 200-300g porsiyonluk, 500-3500g ve 5000 g fileto kesimlik balıklar yetiştirmek için farklı büyüklüklerde balıkların kafeslere girilmesi prensibiyle çalışan işletmeler sadece Kasım-Haziran periyodunu hedef alan kış dönemi balık yetiştiriciliği uygulanmaktadır.
